| سابقه پرداخت حق بیمه | حداکثر مدت استفاده از مقرری جمعاً با احتساب دوره‌های قبلی | |
| برای مجردین | برای متأهلین یا متکفلین | |
| از 6 ماه لغایت 24 ماه | 6 ماه | 12 ماه |
| از 25 ماه لغایت 120 ماه | 12 ماه | 18 ماه |
| از 121 ماه لغایت 180 ماه | 18 ماه | 26 ماه |
| از 181 ماه لغایت 240 ماه | 26 ماه | 36 ماه |
| از 241 ماه به بالا | 36 ماه | 50 ماه |
تبصره : افراد مسن مشمول این قانون که دارای 55 سال سن و بیشتر می‌باشند مادامی که مشغول به کار نشده‌اند می‌توانند تا رسیدن به سن بازنشستگی تحت پوشش بیمه بیکاری باقی بمانند .
ب ـ میزان مقرری روزانه بیمه شده بیکار معادل 55% متوسط مزد یا حقوق و یا کارمزد روزانه بیمه شده می‌باشد . به مقرری افراد متأهل یا متکفل ، تا حداکثر 4 نفر از افراد تحت تکفل به ازای هریک از آنها به میزان 10% حداقل دستمزد افزوده خواهد شد . در هر حال مجموع دریافتی مقرری بگیر نباید از حداقل دستمزد ، کمتر و از 80% متوسط مزد یا حقوق وی بیشتر باشد .
ج ـ مقرری بیمه بیکاری از روز اول بیکاری قابل پرداخت است .
تبصره 1 : متوسط مزد یا حقوق روزانه بیمه شده بیکار به منظور محاسبه مقرری بیمه بیکاری عبارت است از جمع کل دریافتی بیمه شده که به مأخذ حق بیمه دریافت شده در آخرین 90 روز قبل ازشروع بیکاری تقسیم بر روزهای کار و در مورد بیمه شدگانی که کارمزد دریافت می‌کنند آخرین مزد عبارت است از جمع کل دریافتی بیمه شده که به مأخذ آن حق بیمه دریافت شده در آخرین 90 روز قبل از شروع بیکاری تقسیم بر 90 در صورتی که بیمه شده کارمزد ، ظرف 3 ماه مذکور مدتی از غرامت دستمزد استفاده نموده باشد متوسط مزدی که مبنای محاسبه غرامت دستمزد قرار گرفته به منزله دستمزد ایام بیکاری تلقی و در محاسبه منظور خواهد شد .
تبصره 2 : افراد تحت تکفل موضوع این ماده عبارتند از :
1 ـ همسر ( زن یا شوهر )2 ـ فرزندان اناث مادام که ازدواج ننموده و فاقد حرفه و شغل باشند .3 ـ فرزندان ذکور که سن آنان کمتر از هجده سال تمام باشد و یا منحصراً به تحصیل اشتغال داشته و یا طبق نظر پزشک معتمد سازمان تأمین اجتماعی ، از کارافتاده کلی باشند .4 ـ پدر و مادر که سن پدر از 60 سال متجاوز باشد و یا طبق نظرپزشک معتمد سازمان تأمین اجتماعی از کارافتاده کلی باشند و درهر حال معاش آنان منحصراً توسط بیمه شده تأمین گردد .5 ـ خواهر و برادر تحت تکفل در صورت داشتن شرایط مربوط به‌فرزندان اناث و ذکور ، مذکور در بندهای 2 و 3 این تبصره .
تبصره 3 : دریافت مقرری بیمه بیکاری مانع از دریافت مستمری جزیی نمی‌گردد .
تبصره 4 : در صورت بیکاری زوجین فقط یکی از آنان ( زن یا شوهر ) محق به استفاده از افزایش مقرری به ازای هریک از فرزندان خواهد بود .
تبصره 5 : بیمه‌شده بیکار و افراد تحت تکفل ، در مدت دریافت مقرری بیمه بیکاری از خدمات درمانی موضوع بندهای « الف » و « ب » ماده 3 قانون تأمین اجتماعی استفاده خواهند کرد .
تبصره 6 : مقرری بیمه بیکاری مانند سایر مستمری‌های تأمین اجتماعی از پرداخت هرگونه مالیات معاف خواهد بود .
لایحه اصلاح لایحه قانون تامین منافع کارگران مشمول قانون سهیم کردن در منافع کارگاههای صنعتی و تولیدی مصوب 1341 و لغو قوانین سابق ، مصوب 23/4/1359
ماده واحده - کلیه کارگاههای مشمول قانون کار مکلفند به هر یک از کارگران خود به نسبت یک سال کار معادل شصت روز آخرین مزد ، بعنوان عیدی و پاداش بپردازند . مبلغ پرداختی از این بابت به هر یک از کارکنان نبایستی از معادل نود روز حداقل مزد روزانه قانونی تجاوز کند .
تبصره1- مبلغ پرداختی به کارکنانی که کمتر از یکسال در کارگاه کار کرده‌اند باید به ماخذ 60 روز مزد و به نسبت ایام کارکرد در سال محاسبه گردد. مبلغ پرداختی از این بابت برای هر ماه نباید از یک دوازدهم سقف تعیین شده در فوق تجاوز نماید .
تبصره2- در کارگاههائی که مطابق رویه جاری کارگاه بیش از مبالغ فوق پرداخت می نمایند. عرف کارگاه معتبر خواهد بود . تبصره3- رسیدگی به اختلافات ناشی از اجرای این قانون در صلاحیت مراجع پیش بینی شده در فصل حل اختلاف قانون کار است .
تبصره4- این قانون از تاریخ تصویب ، جایگزین لایحه قانونی تامین منافع کارگران مشمول قانون سهیم کردن در منافع کارگاههای صنعتی و تولیدی مصوب 1341 و لغو قوانین سابق مصوب 23/4/1359 شورای انقلاب جمهوری اسلامی ایران می گردد.